ผู้เขียน: admin

เมื่อวันศุกร์ที่ 13 มิถุนายน 2568 เวลา 18.00 น. ณ ร้านอาหารครัวพันธ์ุไม้ เมืองพัทยา ดร.วิเชียร ชุบไธสง ผู้สมัครนายก หมายเลข 3 และกรรมการสภาทนายความหมายเลข 25-46 ซึ่งได้รับการต้อนรับจากทนายความที่อยู่ในเขตอำนาจศาลจังหวัดพัทยา กว่า 200 คน ได้เดินทางมารับฟังการสรุปผลงานและรับฟังนโยบายสำหรับการที่จะขับเคลื่อนสภาทนายความในปี 2568-2571 ทุกคนมั่นใจในตัวผู้สมัครซึ่งล้วนแต่เป็นผู้มีประสบการณ์ในการบริหารจัดการองค์กร มีวุฒิภาวะสูงทุกคนที่มาร่วมงานในวันนี้ตัดสินใจแล้วที่จะเลือกยกทีมทั้งคณะเพื่อให้โอกาส สานงานต่อ ก่องานเพิ่ม เริ่มงานใหม่

#จึงขอขอบคุณทนายความพัทยา

#เลือกนายก หมายเลข 3 และ กรรมการสภาทนายความหมายเลข 25-46

#เลือกยกทีม

#สานงานต่อ ก่องานเพิ่ม เริ่มงานใหม่

#นโยบายดีไม่โจมตีใคร

ฎีกาเด่นรายวันโดยที่ปรึกษา ดร.วิเชียร ชุบไธสง นายกสภาทนายความ …

3651.ลักษณะการเป็นนายจ้างลูกจ้างตามกฎหมายคุ้มครองแรงงาน

คำพิพากษาฎีกาที่ 5273/2567 (เล่ม 10 หน้า 2285) อุทธรณ์ของโจทก์อ้างว่า สัญญาจ้างทำขึ้นโดยไม่สุจริตและไม่ชอบด้วยกฎหมาย โจทก์ไม่มีอำนาจควบคุมบังคับบัญชาจำเลยร่วม จำเลยร่วมไม่ใช่ลูกจ้างของโจทก์ และไม่ได้ทำงานให้แก่โจทก์ แม้มีการอ้างคำเบิกความพยานบุคคลและพยานเอกสารต่างๆ มาด้วย แต่เป็นการบรรยายเพื่อแสดงให้ศาลอุทธรณ์คดีชำนัญพิเศษเห็นว่า ข้อเท็จจริงที่ศาลแรงงานกลางรับฟังไม่เป็นไปตามพยานหลักฐานที่คู่ความนำสืบไว้ในสำนวนอย่างไร และคำพิพากษาศาลแรงงานกลางวินิจฉัยไม่ครบถ้วนตามคำฟ้องโจทก์อย่างไร จึงเป็นอุทธรณ์ในข้อกฎหมายมิใช่อุทธรณ์ในข้อเท็จจริง

ศาลแรงงานกลางวินิจฉัยถึงนิติสัมพันธ์ความเป็นนายจ้างและลูกจ้างระหว่างโจทก์กับจำเลยร่วม โดยพิจารณาแต่เพียงถ้อยคำที่ระบุถึงฐานะของคู่สัญญาในเอกสารสัญญาจ้างว่าทำสัญญาต่อกันในฐานะนายจ้างและลูกจ้าง โดยไม่ได้พิจารณาถึงข้อเท็จจริงเกี่ยวกับพฤติการณ์ระหว่างโจทก์กับจำเลยร่วมว่ามีการปฏิบัติต่อกันมาหรือไม่ อย่างไร จึงเป็นกรณีที่ศาลแรงงานกลางยังไม่ได้รับฟังข้อเท็จจริงให้ชัดเจนเพียงพอแก่การวินิจฉัยข้อกฎหมายว่า โจทก์กับจำเลยร่วมมีนิติสัมพันธ์เป็นนายจ้างลูกจ้างกันหรือไม่ อันจะส่งผลต่อประเด็นแห่งคดีที่ว่า คำสั่งของจำเลยทั้งสองชอบด้วยกฎหมายหรือไม่ ซึ่งจะเป็นเหตุให้เพิกถอนคำสั่งของจำเลยทั้งสองหรือไม่ต่อไป ทั้งโจทก์กล่าวอ้างในคำฟ้องว่า จำเลยร่วมถูกสำนักงานคณะกรรมการกำกับหลักทรัพย์และตลาดหลักทรัพย์(ก.ล.ต.) ลงโทษต้องห้ามเป็นลูกจ้างโจทก์ตามกฎหมายหรือไม่ หรือที่จำเลยร่วมทำสัญญาจ้างกับโจทก์เป็นการใช้สิทธิโดยไม่สุจริตในการเข้าเป็นลูกจ้างโจทก์หรือไม่ คำพิพากษาของศาลแรงงานกลาง เช่นนี้ไม่ชอบด้วยกระบวนพิจารณาในการรับฟังพยานหลักฐาน และเป็นคำพิพากษาที่ไม่ชอบด้วย พ.ร.บ.จัดตั้งศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงาน พ.ศ. 2522 มาตรา 51(1)

(หมายเหตุ 1 ตามบทบัญญัติ ป.พ.พ.มาตรา 575 และมาตรา 583 ประกอบ พ.ร.บ.คุ้มครองแรงงาน พ.ศ.2541 มาตรา 5 ลูกจ้างคือผู้ซึ่งทำงานให้แก่นายจ้างเพื่อรับค่าจ้าง โดยอยู่ภายใต้อำนาจบังคับบัญชาของนายจ้าง หมายความว่าลูกจ้างต้องทำงานตามที่นายจ้างสั่ง ต้องปฏิบัติตามระเบียบหรือข้องบังคับเกี่ยวกับการทำงานของนายจ้างตลอดระยะเวลาที่ปฏิบัติงาน หากฝ่าฝืนนายจ้างสามารถลงโทษได้ นิติสัมพันธ์ตามสัญญาจ้างแรงงานจึงเป็นสัญญาต่างตอบแทนที่ก่อให้เกิดสิทธิและหน้าที่ต่อกันระหว่างนายจ้างกับลูกจ้าง)

(หลักกฎหมาย ป.พ.พ.มาตรา 575 , 583 พ.ร.บ.จัดตั้งศาลแรงงานฯ พ.ศ.2522 มาตรา 51 , 54 พ.ร.บ.คุ้มครองแรงงาน พ.ศ.2541 มาตรา 5)

นายผดุงศักดิ์ จันเดชชนะวงศ์ ที่ปรึกษานายกสภาทนายความ กรรมการสภาทนายความจังหวัดนครราชสีมา และกรรมการสภาทนายความภาค 3 ปีบริหาร 2565-2568 โทร.081-9663849

ฎีกาเด่นรายวันโดยที่ปรึกษา ดร.วิเชียร ชุบไธสง นายกสภาทนายความ …

3650.กำหนดเวลาการทำงานล่วงหน้าไว้ในขณะทำสัญญาจ้างแรงงาน

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 3969-3975/ 2567 (เล่ม 5 หน้า 117) พ.ร.บ.คุ้มครองแรงงาน พ.ศ. 2541 มาตรา 24 วรรคหนึ่ง ได้บัญญัติไว้ว่า “ห้ามมิให้นายจ้างให้ลูกจ้างทำงานล่วงเวลาในวันทำงาน เว้นแต่ได้รับความยินยอมจากลูกจ้างก่อนเป็นคราวๆไป” ซึ่งหมายความว่า หากนายจ้างประสงค์ที่จะให้ลูกจ้างทำงานล่วงเวลาในวันทำงานแล้ว นายจ้างต้องขอความยินยอมจากลูกจ้างก่อนเริ่มทำงานล่วงเวลาในแต่ละคราวๆไป นายจ้างถึงจะมีสิทธิให้ลูกจ้างทำงานล่วงเวลาในวันทำงานได้ แต่สัญญาจ้างแรงงานของโจทก์ทั้งเจ็ดกำหนดไว้เหมือนกันในข้อ 2. การปฏิบัติงานข้อ 2.1 กำหนดไว้ว่า เวลาปฏิบัติงานปกติให้ถือเวลาที่กำหนดโดยนายจ้าง ข้อ 2.2 ค่าล่วงเวลา ให้ถือเวลาที่นอกเหนือจากเวลาทำงานปกติและตามเอกสารแนบท้ายสัญญาจ้างแรงงาน ระบุในข้อ 1.2 เวลาทำงานนอกฝั่ง กะกลางวัน เวลา 6 นาฬิกา ถึง 18 นาฬิกา / กะกลางคืนเวลา 18 นาฬิกา ถึง 6 นาฬิกา โดยคิดเป็นเวลาทำงานปกติ 8 ชั่วโมง และส่วนที่เหลือเป็นค่าจ้างล่วงเวลา จึงเท่ากับว่าจำเลยกำหนดให้โจทก์ทั้งเจ็ดทำงานล่วงเวลาในวันทำงานทุกวันไว้ล่วงหน้าตั้งแต่ขณะทำสัญญาจ้างแรงงาน เป็นการหลีกเลี่ยงไม่ให้นายจ้างต้องขอความยินยอมจากลูกจ้างก่อนเป็นคราวๆไปก่อนเริ่มทำงานล่วงเวลาในวันทำงานตามที่มาตรา 24 วรรคหนึ่ง กำหนดไว้ การที่จำเลยกำหนดให้โจทก์ทั้งเจ็ดต้องทำงานล่วงเวลาในวันทำงานไว้ล่วงหน้าวันละ 4 ชั่วโมง เป็นการขัดต่อมาตรา 24 วรรคหนึ่ง ซึ่งเป็นกฎหมายที่เกี่ยวด้วยความสงบเรียบร้อยของประชาชนจึงตกเป็นโมฆะ ไม่มีผลใช้บังคับ ย่อมไม่อาจนำสัญญาจ้างแรงงานพร้อมเอกสารแนบท้ายสัญญาจ้างแรงงานดังกล่าวมารับฟังทั้งในส่วนที่เกี่ยวกับการกำหนดเวลาการทำงานปกติและเวลาการทำงานล่วงเวลาได้

จำเลยส่งโจทก์ทั้งเจ็ดไปทำงานกับบริษัท ช. ซึ่งบริษัท ช. กำหนดเวลาการทำงานปกติให้โจทก์ทั้งเจ็ดทำงานเป็นกะ กะละ 12 ชั่วโมง ต่อวัน ซึ่งการกำหนดเวลาการทำงานปกติดังกล่าวนั้นเป็นการกำหนดที่สอดคล้องกับกฎกระทรวงฉบับที่ 7 (พ.ศ. 2541) ออกตามความใน พ.ร.บ. คุ้มครองแรงงาน พ.ศ. 2541 และกฎกระทรวงฉบับที่ 13 (พ.ศ. 2543) ออกตามความใน พ.ร.บ.คุ้มครองแรงงาน พ.ศ. 2541 ที่ออกโดยอาศัยอำนาจตามความในมาตรา 6 และมาตรา 22 แห่ง พ.ร.บ.คุ้มครองแรงงาน พ.ศ. 2541 โดยกฎกระทรวงดังกล่าวได้กำหนดให้งานในกิจการปิโตรเลียมตามกฎหมายว่าด้วยปิโตรเลียม รวมตลอดถึงงานซ่อมบำรุง และงานให้บริการที่เกี่ยวเนื่องกับงานดังกล่าวเฉพาะที่ทำในแปลงสำรวจและพื้นที่ผลิต ให้นายจ้างและลูกจ้างตกลงกันกำหนดเวลาทำงานปกติ โดยกำหนดเวลาเริ่มต้นและเวลาสิ้นสุดของการทำงาน แต่วันหนึ่งต้องไม่เกินสิบสองชั่วโมง และเมื่อรวมเวลาทำงานทั้งสิ้นแล้วสัปดาห์หนึ่งต้องไม่เกินสี่สิบแปดชั่วโมง การที่บริษัท ช. กำหนดเวลาการทำงานปกติให้โจทก์ทั้งเจ็ดทำงานวันละ 12 ชั่วโมง โดยโจทก์ทั้งเจ็ดตกลงทำงานตามที่บริษัท ช.กำหนดไว้แล้วจึงต้องถือว่าโจทก์ทั้งเจ็ดมีเวลาทำงานในวันทำงานปกติวันละ 12 ชั่วโมง มิใช่มีเวลาทำงานในวันทำงาน ปกติวันละ 8 ชั่วโมง และทำงานล่วงเวลาในวันทำงานวันละ 4 ชั่วโมง ตามที่ระบุไว้ในสัญญาจ้างแรงงานดังกล่าวแต่อย่างใด ดังนั้น เงินที่โจทก์ทั้งเจ็ดได้รับจากการทำงานในเวลาการทำงานปกติวันละ 12 ชั่วโมง จึงเป็นค่าตอบแทนในการทำงานตามสัญญาจ้างสำหรับระยะเวลาการทำงานปกติเป็นรายวันเป็นค่าจ้างตาม พ.ร.บ.คุ้มครองแรงงาน พ.ศ. 2541 มาตรา 5 ที่ต้องนำมาเป็นฐานในการคิดคำนวณสินจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้าและค่าชดเชยเมื่อเลิกจ้าง โดยไม่คำนึงว่าจำเลยจะเรียกเงินที่จ่ายให้โจทก์ทั้งเจ็ดในช่วงระหว่างเวลาการทำงาน 4 ชั่วโมงสุดท้ายของวันว่าเป็นค่าจ้างหรือไม่ก็ตาม การที่จำเลยจ่ายสินจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้าและค่าชดเชยให้แก่โจทก์ทั้งเจ็ด โดยนำแต่เฉพาะค่าจ้างที่โจทก์ทั้งเจ็ด ได้รับจากการทำงานในเวลาทำงานปกติวันละ 8 ชั่วโมง มาเป็นฐานในการคิดคำนวณจึงไม่ถูกต้อง จำเลยต้องนำค่าจ้างที่โจทก์ทั้งเจ็ดได้รับจากการทำงานในเวลาการทำงานปกติอีกวันละ 4 ชั่วโมง มาเป็นฐานในการคิดคำนวณด้วย

(หลักกฎหมาย พ.ร.บ.คุ้มครองแรงงาน พ.ศ.2541 มาตรา 5 , 6 ,22 , 24 วรรคหนึ่ง)

นายผดุงศักดิ์ จันเดชชนะวงศ์ ที่ปรึกษานายกสภาทนายความ กรรมการสภาทนายความจังหวัดนครราชสีมา และกรรมการสภาทนายความภาค 3 ปีบริหาร 2565-2568 โทร.081-9663849

ฎีกาเด่นรายวันโดยที่ปรึกษา ดร.วิเชียร ชุบไธสง นายกสภาทนายความ …

3649.คำร้องขออนุญาตฎีกาในคดีอาญาต่อศาลฎีกา

คำสั่งคำร้องที่ ท.204/2567 (เล่ม 5 หน้า 189) เมื่อศาลชั้นต้นอนุญาตให้ขยายเวลายื่นฎีกาครั้งที่ 1 ถึงวันที่ 1 ธันวาคม 2566 จึงเป็นหน้าที่ของจำเลยที่ต้องตรวจสอบให้รอบคอบว่า ศาลอนุญาตให้ขยายถึงวันใด แต่จำเลยกลับตรวจสอบวันครบกำหนดผิดพลาดไปจึงถือได้ว่าเป็นความบกพร่องของจำเลยเอง ไม่ใช่เหตุสุดวิสัยที่ศาลจะอนุญาตให้จำเลยขยายเวลายื่นฎีกาครั้งที่ 2 เมื่อพ้นกำหนดเวลาแล้วได้

(หมายเหตุ 1 คดีนี้ครบกำหนดเวลายื่นฎีกาในวันที่ 4 พฤศจิกายน 2566

2 จำเลยยื่นคำร้องขอขยายเวลาฎีกาครั้งที่ 1 ศาลชั้นต้นอนุญาตให้ขยายถึงวันที่ 1 ธันวาคม 2566

3 วันที่ 4 ธันวาคม 2566 จำเลยยื่นคำร้องขอขยายเวลายื่นฎีกาครั้งที่ 2 ศาลชั้นต้นยกคำร้อง

4 วันที่ 25 ธันวาคม 2566 จำเลยยื่นฎีกาพร้อมกับคำร้องขออนุญาตฎีกาต่อศาลฎีกา

5 ศาลฎีกาวินิจฉัยในประเด็นแรกว่า เมื่อศาลชั้นต้นยกคำร้องขอขยายเวลายื่นฎีกาครั้งที่ 2 ของจำเลยแล้ว หากจำเลยประสงค์จะคัดค้านคำสั่งศาลชั้นต้นต้องอุทธรณ์ไปยังศาลอุทธรณ์ภาค 1 ตามลำดับชั้นศาล

6 ส่วนที่จำเลยยื่นคำร้องขออนุญาตฎีกา ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า มิใช่เป็นคดีที่มีบทบัญญัติให้การฎีกาจะกระทำได้เมื่อได้รับอนุญาตจากศาลฎีกา จึงให้ยกคำร้องขออนุญาตฎีกาและการพิจารณาว่าจะสั่งรับหรือไม่รับฎีกาเป็นหน้าที่ของศาลชั้นต้น จึงให้ส่งสำนวนคืนศาลชั้นต้นเพื่อดำเนินการพิจารณาตรวจสั่งฎีกาของจำเลยตาม ป.วิ.อ.มาตรา 223 ต่อไป)

(หลักกฎหมาย ป.วิ.พ.มาตรา 23)

นายผดุงศักดิ์ จันเดชชนะวงศ์ ที่ปรึกษานายกสภาทนายความ กรรมการสภาทนายความจังหวัดนครราชสีมา และกรรมการสภาทนายความภาค 3 ปีบริหาร 2565-2568 โทร.081-9663849

ฎีกาเด่นรายวันโดยที่ปรึกษา ดร.วิเชียร ชุบไธสง นายกสภาทนายความ …

3648.ไม่มีการชี้สองสถาน ศาลต้องส่งวันนัดสืบพยานให้แก่คู่ความที่ไม่ได้มาศาล

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 4637/2567 ป.วิ.พ. มาตรา 184 วรรคสอง บัญญัติว่า “ในกรณีที่ไม่มีการชี้สองสถาน ให้ศาลออกหมายกำหนดวันนัดสืบพยานส่งให้คู่ความทราบล่วงหน้าไม่น้อยกว่าสิบวัน” การที่ศาลชั้นต้นสืบพยานโจทก์และพยานจำเลยที่ 7 แล้วนัดฟังคำพิพากษาไปโดยมิได้แจ้งวันนัดสืบพยานให้จำเลยอื่นซึ่งเป็นคู่ความที่มิได้มาศาลในวันที่ศาลชั้นต้นกำหนดวันนัดสืบพยานทราบ จึงไม่ชอบด้วยบทบัญญัติดังกล่าว แม้ศาลชั้นต้นมีคำสั่งว่าจำเลยอื่นที่ไม่ได้มาศาลในวันกำหนดนัดสืบพยานขาดนัดยื่นคำให้การแล้วก็ตาม เพราะจำเลยอื่นที่ขาดนัดยื่นคำให้การนี้ยังคงมีสิทธิถามค้านพยานโจทก์ได้ เพียงแต่จะนำสืบพยานหลักฐานของตนไม่ได้ตาม ป.วิ.พ. มาตรา 199 วรรคสอง ดังนั้น การที่ศาลชั้นต้นกำหนดวันนัดสืบพยานโจทก์และพยานจำเลยที่ 7 ที่ 32 ที่ 34 และที่ 40 ในวันที่ 25 ถึง 27 พฤศจิกายน 2563 โดยมิได้แจ้งวันนัดสืบพยานให้จำเลยอื่นที่ขาดนัดยื่นคำให้การและมิได้มาศาลทราบและต่อมามีการสืบพยานตามที่กำหนดนัดไว้ แล้วศาลชั้นต้นนัดฟังคำพิพากษาโดยมิได้แจ้งวันนัดให้จำเลยอื่นที่ขาดนัดยื่นคำให้การดังกล่าวทราบ จึงเป็นการดำเนินกระบวนพิจารณาที่ไม่ชอบ และไม่ปฏิบัติตามบทบัญญัติว่าด้วยการพิจารณาคดี ศาลฎีกาเห็นสมควรเพิกถอนกระบวนพิจารณาตั้งแต่การนัดสืบพยานเป็นต้นไปตาม ป.วิ.พ. มาตรา 27 ประกอบมาตรา 246 และมาตรา 252 ปัญหาดังกล่าวเป็นปัญหาข้อกฎหมายอันเกี่ยวด้วยความสงบเรียบร้อยของประชาชน แม้จะไม่มีคู่ความฝ่ายใดยกขึ้นฎีกา ศาลฎีกาก็มีอำนาจยกขึ้นวินิจฉัยได้เองตาม ป.วิ.พ. มาตรา 142 (5) ประกอบมาตรา 246 และมาตรา 252 เมื่อปรากฏเหตุที่ศาลชั้นต้นมิได้ปฏิบัติตามบทบัญญัติแห่ง ป.วิ.พ. ว่าด้วยการพิจารณา ศาลฎีกาจำต้องส่งสำนวนคืนไปให้ศาลชั้นต้นพิจารณาและพิพากษาใหม่ตาม ป.วิ.พ. มาตรา 243 (2) ประกอบมาตรา 252

(หลักกฎหมาย ป.วิ.พ. มาตรา 27, 142 (5), 184 วรรคสอง, 199 วรรคสอง, 243 (2), 246, 252)

นายผดุงศักดิ์ จันเดชชนะวงศ์ ที่ปรึกษานายกสภาทนายความ กรรมการสภาทนายความจังหวัดนครราชสีมา และกรรมการสภาทนายความภาค 3 ปีบริหาร 2565-2568 โทร.081-9663849

เมื่อวันอาทิตย์ที่ 8 มิถุนายน 2568 เวลา 9.00-16.30 น. ณ โรงแรมท็อปแลนด์ จังหวัดพิษณุโลก ศาลเยาวชนและครอบครัวกลางร่วมกับสภาทนายความจัดกิจกรรมอบรมและทดสอบผู้ประสงค์ขึ้นทะเบียนเป็นที่ปรึกษากฎหมายในศาลเยาวชนและครอบครัว ครั้งที่ 1/2568 ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของการพัฒนามาตรฐานการให้ความช่วยเหลือทางกฎหมายแก่เด็ก เยาวชน และครอบครัวในกระบวนการยุติธรรม

การอบรมมีวัตถุประสงค์เพื่อเสริมสร้างความรู้ ความเข้าใจ และความพร้อมในการให้คำปรึกษาทางกฎหมายแก่เด็กและเยาวชนอย่างเหมาะสม สอดคล้องกับหลักเกณฑ์ทางกฎหมายและบรรทัดฐานวิชาชีพ อันจะนำไปสู่การคุ้มครองสิทธิและประโยชน์สูงสุดของเด็ก เยาวชนและครอบครัวอย่างเป็นธรรม

ในโอกาสนี้ ดร.วิเชียร ชุบไธสง นายกสภาทนายความ ได้รับเกียรติเป็นวิทยากรบรรยายในหัวข้อ “การเตรียมความพร้อมในการปฏิบัติหน้าที่ที่ปรึกษากฎหมาย” โดยได้ถ่ายทอดแนวคิด ประสบการณ์ และมุมมองเชิงวิชาชีพอันเป็นประโยชน์ต่อการทำหน้าที่ที่ต้องอาศัยทั้งทักษะทางกฎหมายและความเข้าใจในจิตวิทยาเด็กและครอบครัวอย่างลึกซึ้ง ซึ่งถือเป็นองค์ประกอบสำคัญของการให้คำปรึกษาในบริบทของศาลเยาวชนและครอบครัว พร้อมชี้แนะแนวทางปฏิบัติที่สามารถนำไปประยุกต์ใช้ได้จริงให้แก่ผู้เข้ารับการอบรม

ทั้งนี้ การอบรมจัดขึ้นระหว่างวันที่ 7–8 มิถุนายน 2568 โดยมีผู้เข้ารับการอบรมทั้งสิ้นจำนวน 500 คน

ประกาศแจ้งเตือน

เรียนทุกท่านโปรดทราบ

ดร.วิเชียร ชุบไธสง นายกสภาทนายความ เปิดเผยว่า ขณะนี้ได้มีมิจฉาชีพได้ปลอมแปลงบัญชี Facebook ของตน โดยแอบอ้างชื่อ ดร.วิเชียร ชุบไธสง นายกสภาทนายความ จำนวนทั้งสิ้น 3 บัญชี ดังนี้:

1. ดร.วิเชียร ชุบไธสง (นายกสภาทนายความความ)

2. ดร.วิเชียร์ ชุบไธสง

3. ทนายความ ดร.วิเชียร ชุบไธสง

ทั้งนี้ บัญชีปลอมแปลงดังกล่าวได้ใช้รูปโปรไฟล์ของ ดร.วิเชียร ชุบไธสง ตามที่ปรากฏในเอกสารแนบ เพื่อสร้างความน่าเชื่อถือและหลอกลวงประชาชน

จึงขอให้ทุกท่านโปรดใช้ความระมัดระวัง หากพบเห็นบัญชีใดที่มีลักษณะดังกล่าว ขอความร่วมมืออย่าหลงเชื่อ หรือให้ข้อมูลส่วนตัวใด ๆ และสามารถแจ้งเบาะแสเพิ่มเติมมายังหน่วยงานที่เกี่ยวข้องเพื่อดำเนินการทางกฎหมายต่อไป

จึงเรียนมาเพื่อทราบโดยทั่วกัน

ดร.วิเชียร ชุบไธสง เปิดผยว่า ทาง คณะ ดร.วิเชียร ชุบไธสง ผู้สมัครนายกสภาทนายความ หมายเลข 3 และผู้สมัครกรรมการสภาทนายความ หมายเลข 25–46 เตรียมจัดงาน LEGAL CAREER EXPO เพื่อเปิดเวทีเชื่อมโยงระหว่างทนายความและสำนักงานกฎหมายชั้นนำของประเทศ สร้างโอกาสในการร่วมงานและเติบโตในสายวิชาชีพอย่างยั่งยืน

✅วันจัดงาน : วันเสาร์ที่ 20 กรกฎาคม 2568

สถานที่ : ดองกิ ฮอลล์ ชั้น 4 ทองหล่อ

❎ภายในงานเตรียมพบกับ สำนักงานกฎหมายชั้นนำที่จะมาเปิดบูธรับสมัครงาน พร้อมกิจกรรมเสวนาแลกเปลี่ยนประสบการณ์ และแนะแนววิชาชีพจากผู้เชี่ยวชาญในแวดวงกฎหมาย

ฎีกาเด่นรายวันโดยที่ปรึกษา ดร.วิเชียร ชุบไธสง นายกสภาทนายความ …

3646.ซื้อห้องชุดติดจำนอง แม้จะชำระราคาห้องชุดครบถ้วนแล้ว เจ้าหนี้ตามคำพิพากษายังบังคับคดีได้

คำพิพากษาฎีกาที่ 4767/2567 (เล่ม 10 หน้า 2237) ธนาคารจำเลยที่ 7 เป็นเจ้าหนี้จำนองซึ่งเป็นเจ้าหนี้มีหลักประกันพิเศษเหนือที่ดินของจำเลยที่ 1 ตามคำพิพากษาของศาล โจทก์เป็นเพียงผู้ซื้อห้องชุดในโครงการบนที่ดินดังกล่าวจากจำเลยที่ 1 ภายหลังจำเลยที่ 1 จดทะเบียนจำนองแก่จำเลยที่ 7 แล้ว แม้โจทก์ได้ชำระราคาครบถ้วนและเข้าครอบครองห้องชุดแล้ว สิทธิของโจทก์ในห้องชุดถือว่าเป็นสิทธิอื่นๆ และเป็นสิทธิที่ยังไม่ได้จดทะเบียน ไม่อาจใช้ได้ก่อนสิทธิจำนองตาม ป.พ.พ.มาตรา 287 จำเลยที่ 7 ซึ่งเป็นโจทก์ในคดีดังกล่าวมีสิทธิบังคับคดีแก่ที่ดินพร้อมสิ่งปลูกสร้างรวมทั้งห้องชุดที่โจทก์ทำสัญญาซื้อขายกับจำเลยที่ 1 ได้โดยชอบด้วยกฎหมาย ไม่ใช่เป็นการกระทำที่ไม่ชอบด้วยกฎหมาย โจทก์ไม่มีอำนาจฟ้องขอให้เพิกถอนการจดทะเบียนจำนองที่ดินระหว่างจำเลยที่ 1 กับจำเลยที่ 7 ตาม ป.พ.พ.มาตรา 1300

(หลักกฎหมาย ป.พ.พ.มาตรา 287 , 1300)

นายผดุงศักดิ์ จันเดชชนะวงศ์ ที่ปรึกษานายกสภาทนายความ กรรมการสภาทนายความจังหวัดนครราชสีมา และกรรมการสภาทนายความภาค 3 ปีบริหาร 2565-2568 โทร.081-9663849