ฎีกาเด่นรายวันโดยที่ปรึกษา ดร.วิเชียร ชุบไธสง นายกสภาทนายความ …
3217.จำเลยในคดีอาญายื่นฎีกา โดยศาลฎีกาอนุญาตให้ฎีกาเป็นการฎีกาที่ไม่ชอบด้วยกฎหมาย
คำพิพากษาฎีกาที่ 2270/2566 (เล่ม 9 หน้า 2169) เมื่อได้มีประกาศกระทรวงสาธารณสุข เรื่อง ระบุชื่อยาเสพติด ให้โทษประเภท 5 พ.ศ. 2565 ออกใช้บังคับ มีผลให้พืชกัญชาไม่เป็นยาเสพติดให้โทษในประเภท 5 อีกต่อไป การผลิต นำเข้า ส่งออก จำหน่าย หรือมีพืชกัญชาไว้ในครอบครอง จึงไม่เป็นความผิดตาม พ.ร.บ. ยาเสพติดให้โทษ พ.ศ. 2522 มาตรา 26/2 , 26/3 , 75 , 76 และ 76/1 และ ป.ยาเสพติด มาตรา 93 , 148 ตาม ป.อ. มาตรา 2 วรรคสอง สิทธินำคดีอาญา มาฟ้องของโจทก์ย่อมระงับไป ตาม ป.วิ.อ. มาตรา 39(5) ประกอบ พ.ร.บ. วิธีพิจารณาคดียาเสพติด พ.ศ. 2550 มาตรา 3 เมื่อพืชกัญชาไม่เป็นยาเสพติดให้โทษในประเภท 5 และไม่ใช่เครื่องมือเครื่องใช้ในการกระทำความผิด ตาม พ.ร.บ. ยาเสพติดให้โทษ พ.ศ. 2522 มาตรา 102 ป.ยาเสพติด มาตรา 134 ป.อ. มาตรา 32 , 33 เช่นนี้ไม่อาจริบได้
คดีนี้เป็นคดีอาญาทั่วไปมิได้มีบทบัญญัติให้การฎีกาจะกระทำได้ต่อเมื่อได้รับอนุญาตจากศาลฎีกา เช่นนี้การฎีกา อยู่ในบังคับตามบทบัญญัติแห่ง ป.วิ.อ. มาตรา 216 และตามมาตรา 221 กำหนดให้จำเลยผู้ฎีกาต้องยื่นคำร้องพร้อมกับคำฟ้องฎีกาต่อศาลชั้นต้นขอให้ผู้พิพากษาคนใดคนหนึ่งซึ่งพิจารณาหรือลงชื่อในคำพิพากษาหรือทำความเห็นแย้งในศาลชั้นต้นหรือศาลอุทธรณ์อนุญาตให้จำเลยฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงได้ จำเลยยื่นคำร้องขอให้ศาลที่พิจารณาคดีนี้และศาลฎีกา อนุญาตฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง โดยมิได้ยื่นเป็นคำร้องขอให้ผู้พิพากษาตามมาตรา 221 รับรองให้ฎีกา คำร้องขออนุญาตฎีกาของจำเลยไม่ชอบด้วยกฎหมาย
ปัญหาว่า คำร้องขออนุญาตฎีกาของจำเลยไม่ชอบด้วย ป.วิ.อ.มาตรา 221 เป็นปัญหาข้อกฎหมายที่เกี่ยวกับการไม่ปฏิบัติตามบทบัญญัติแห่ง ป.วิ.อ. ว่าด้วยฎีกา ศาลฎีกายกขึ้นพิจารณาได้ ตามมาตรา 195 วรรคสอง ประกอบมาตรา 225
จำเลยไม่ได้ยื่นคำร้องต่อศาลชั้นต้นขอให้ผู้พิพากษาซึ่งพิจารณาหรือลงชื่อในคำพิพากษาในศาลชั้นต้นหรือศาลอุทธรณ์อนุญาตให้ฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง หรืออัยการสูงสุดลงลายมือชื่อรับรองในฎีกาว่ามีเหตุสมควรที่ศาลสูงสุดจะได้วินิจฉัย ตาม ป.วิ.อ. มาตรา 221 ฎีกาของจำเลยต้องห้ามฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง ศาลชั้นต้นรับฎีกาของจำเลยมาเป็นการไม่ชอบ แต่คดีขึ้นมาสู่การพิจารณาของศาลฎีกาแล้ว เมื่อศาลฎีกาเห็นว่า พฤติการณ์ในคดีโทษที่ศาลอุทธรณ์กำหนดยังไม่เหมาะสมแก่รูปคดี ศาลฎีกามีอำนาจเปลี่ยนแปลงดุลพินิจในการลงโทษที่ศาลอุทธรณ์กำหนดไว้ได้
( หมายเหตุ 1 ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า แม้อาวุธปืนยาวของกลางเป็นอาวุธที่ร้ายแรงสามารถใช้ยิงทำอันตรายแก่ชีวิตร่างกายได้ และไม่มีเครื่องหมายทะเบียน หากนำไปใช้ก่อเหตุร้ายย่อมเป็นการยากที่จะทำการตรวจสอบหาผู้กระทำความผิดได้โดยง่าย และจำเลยก็ทำความผิดโดยไม่เคารพยำเกรงต่อกฎหมาย แต่ข้อเท็จจริงตามฟ้องและฎีกาของจำเลยซึ่งโจทก์ไม่ได้แก้ฎีกาว่า อาวุธปืนของกลางเป็นอาวุธปืนยาวประจุปาก(ปืนแก๊ป) ซึ่งจำเลยมีไว้เพื่อป้องกันอันตราย และเก็บไว้ในพื้นที่ที่จำเลยครอบครองอยู่อาศัย มิได้มีการนำอาวุธปืนดังกล่าวไปใช้ก่อเหตุร้ายทำอันตรายแก่ชีวิตร่างกายหรือทรัพย์สินของผู้อื่น พฤติการณ์แห่งคดีจึงยังไม่ร้ายแรง ทั้งจำเลยให้การรับสารภาพมาโดยตลอด แสดงว่า จำเลยรู้สำนึก ในการทำความผิดดังกล่าว เห็นสมควรให้โอกาสจำเลยกลับตัวเป็นพลเมืองดีโดยการรอการลงโทษจำคุกให้แก่จำเลย)
นายผดุงศักดิ์ จันเดชชนะวงศ์ ที่ปรึกษานายกสภาทนายความ และกรรมการสภาทนายความจังหวัดนครราชสีมา และกรรมการสภาทนายความภาค 3 ปีบริหาร 2565-2568 โทร.081-9663849