สวมหมวกกันน็อคชิงทรัพย์เป็นเหตุฉกรรจ์
ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 335 (5) มาตรา 339 มาตรา 340 ตรี
ในการชิงทรัพย์จําเลยสวมหมวกนิรภัย ทั้งเมื่อพิจารณาภาพถ่ายจากกล้องวงจรปิดก่อนเกิดเหตุ ปรากฏว่าจําเลยขับรถจักรยานยนต์ออกจากบ้านพัก โดยจําเลยมิได้สวมหมวกนิรภัย แต่ช่วงเวลาที่จําเลยก่อเหตุ ชิงทรัพย์คดีนี้แล้วหลบหนีไป จําเลยสวมหมวกนิรภัย หากจําเลยมีเจตนาที่จะป้องกันภยันตรายจากอุบัติเหตุ อันเกิดจากการไม่สวมหมวกนิรภัย อันเป็นการปฏิบัติตาม พ.ร.บ.จราจรทางบก พ.ศ. 2522 โดยเคร่งครัด ไม่มีเจตนาที่จะปิดบังอําพรางใบหน้าในการกระทําความผิดแล้ว จําเลยย่อมต้องสวมหมวกนิรภัยมาตั้งแต่ขณะ ขับรถจักรยานยนต์ออกจากบ้านพัก การที่จําเลยเพิ่งสวมหมวกนิรภัยก่อนเกิดเหตุเพียงเล็กน้อย ย่อมเป็นข้อบ่งชี้ว่า จำเลยมีเจตนาสวมหมวกนิรภัยเพื่อปิดบังใบหน้าอันเป็นการทําด้วยประการอื่นเพื่อไม่ให้เห็นหรือจำใบหน้าได้ ในขณะก่อเหตุชิงทรัพย์ หาใช่เป็นการสวมหมวกนิรภัยในขณะขับขี่รถจักรยานยนต์บนท้องถนน อันเป็นการ ปฏิบัติตาม พ.ร.บ.จราจรทางบกตามที่จําเลยฎีกาไม่ เมื่อขณะก่อเหตุชิงทรัพย์ จําเลยปิดบังใบหน้าด้วยหมวกนิรภัย อันเป็นการทําด้วยประการอื่นเพื่อไม่ให้เห็นหรือจําหน้าได้ และโดยใช้ยานพาหนะเพื่อกระทําผิด หรือพาทรัพย์นั้นไป หรือเพื่อให้พ้นการจับกุม จึงเป็นการชิงทรัพย์ที่ประกอบด้วยลักษณะดังที่บัญญัติไว้ใน ป.อ. มาตรา 335 (5) วรรคหนึ่ง จําเลยจึงมีความผิดฐานชิงทรัพย์โดยทําด้วยประการอื่นเพื่อไม่ให้เห็นหรือจําหน้าได้และโดยใช้ ยานพาหนะเพื่อกระทําผิด หรือพาทรัพย์นั้นไป หรือเพื่อให้พ้นการจับกุม ตาม ป.อ. มาตรา 339 วรรคสอง ประกอบมาตรา 340 ตรี